Caz həvəskarları üçün Vagif Mustafazadenin yeni qeydinə dair son kəşf həqiqi bir hiss oldu. Vagif Mustafazade, Azərbaycan cazının və caz-muğamının banisi kimi tanınır və Azərbaycanın musiqi dünyasında ən mühüm simalardan biri olaraq qalır. Onun yaradıcılığı, ənənəvi Azərbaycan melodiyalarını caz elementləri ilə birləşdirərək, ölkənin mədəni irsinin bir hissəsi halına gəlmiş unikal bir musiqi stilini yaratdı.
Vagif Mustafazade 16 mart 1940-cı ildə Bakıda anadan olub. Çox gənc yaşlarında, anası Zivar-xanımın (pianinoçu) təsiri altında musiqi ilə maraqlanaraq, istisnai musiqi istedadını nümayiş etdirib. Çətin sonrasavaş illərində Mustafazade cazla təcrübə etməyə başladı, hər imkanı xaricdən yayımlanan musiqini dinləmək üçün istifadə etdi.
1960-cı illərdə, Sovet İttifaqında caz üzərindəki rəsmi qadağalara baxmayaraq, Vagif öz unikal stilini təbliğ etdi. O, ənənəvi Azərbaycan muğamını caz elementləri ilə birləşdirərək, yeni bir musiqi janrı – caz-muğam yaratdı. Bu janr, improvizasiya və metrik məhdudiyyətlərin olmaması ilə xarakterizə olunur və tezliklə həm musiqiçilər, həm də dinləyicilər arasında məşhurluq qazandı.
Vagif Mustafazade bir çox sahədə ilk kəşf edən oldu: o, Gürcüstanda ilk caz ansamblını yaratdı, bir neçə vokal-instrumental kollektivlər qurdu və bir çox beynəlxalq caz festivalında mükafat aldı. Onun ən məşhur əsərlərindən biri – “Azizanın Gözləntisi”, 1978-ci ildə Monakoda keçirilmiş beynəlxalq caz bəstəkarları müsabiqəsində birinci mükafat qazanıb.
Son zamanlarda Vagif Mustafazadenin yeni qeydinə dair kəşf, musiqi cəmiyyəti üçün önəmli bir hadisə oldu. 1970-ci illərdə edilmiş bu qeyd, maestronun əvvəllər naməlum olan improvizasiyalarını ehtiva edir ki, bunlar onun istedadının yeni cəhətlərini açır və onun dövrünün ən böyük caz pianistlərindən biri kimi statusunu təsdiqləyir. Bu qeyd Azərbaycan Radiosunun arxivlərində tapılıb və müasir dinləyicilər üçün bərpa edilib.
Vagif Mustafazadenin yeni qeydinin kəşfi bizə onun musiqisinin sehrlənmiş dünyasına yenidən dalmamıza və onun istedadının bütün dərinliyini hiss etməyə imkan verir. Bu, mədəni irsin qorunması və təbliği əhəmiyyətinin yenidən vurğulanmasına kömək edir, çünki bu irs gələcək nəsillər üçün ilham mənbəyi olaraq qalır.